Opowieści z Narnii to uwielbiana przez dzieci i młodzież bestsellerowa seria książek. Uważana za klasykę literatury dla dzieci, sprzedana w ponad stu dwudziestu milionach egzemplarzy, przetłumaczona na czterdzieści języków. Jedna z jej części: "Lew, czarownica i stara szafa" to obowiązkowa lektura w V klasie szkoły podstawowej.
Napisany przez Williama Szekspira „Makbet” jest ponadczasową przestrogą dla wszystkich, którzy marzą o władzy i chcą dojść do niej za wszelką cenę. Przeplatające się w słynnym dramacie motywy cierpienia i szaleństwa ukazują nieuniknione tragiczne konsekwencje takich dążeń. Spis treści: „Makbet”: plan wydarzeń „Makbet: streszczenie krótkie „Makbet”: streszczenie szczegółowe z podziałem na sceny i akty Geneza i gatunek „Makbeta” „Makbet”: opis bohaterów „Makbet”: plan wydarzeń Zwycięstwo armii Dunkana (króla Szkocji) w bitwie pod Forres (w dużej mierze dzięki Makbetowi i jego przyjacielowi, Bankowi). Przepowiednia trzech czarownic (Makbet – królem Szkocji, Banko – ojcem królewskiego rodu) Przyjazd Dunkana do zamku Makbeta. Zamordowanie Dunkana podczas snu (Makbet – królobójcą podjudzanym przez żonę, lady Makbet). Obarczenie winą strażników królewskiej komnaty i żałoba. Obawa następców tronu o swoje życie. Plan zamordowania Banka i jego syna Fleanca – śmierć Banka, ucieczka Fleanca. Początki obłędu Makbeta. Druga przepowiednia trzech czarownic (mowa o ośmiu królach Szkocji i klęsce Makbeta, ruszającym się lesie Birnam i dziwnym rycerzu nienarodzonym z kobiety). Makbet zabójcą żony i dzieci lorda Makdufa oraz zdobywcą jego zamku. Plan przywrócenia Szkocji prawowitego władcy oraz bezpieczeństwa kraju (przy pomocy króla Anglii) Szaleństwo, a następnie samobójstwo Lady Makbet. Bitwa wojsk szkockich i angielskich pod zamkiem Dunzynan. Śmierć Makbeta z ręki Makdufa (zgodna z przepowiednią, Makduf nie został zrodzony z kobiety, bo przyszedł na świat przez cesarskie cięcie). Malkolm nowym władcą Szkocji. „Makbet”: streszczenie krótkie Po udanej bitwie dwóch dowódców wraca do domu. Jeden to Makbet, drugi to jego przyjaciel Banko. Na wrzosowisku przyjaciele spotykają trzy czarownice, które przepowiadają im przyszłość. Makbet słyszy od wiedźm, że zostanie władcą Szkocji. Treść przepowiedni, pycha oraz namowy żony popychają Makbeta do zamordowania dotychczasowego króla Szkocji Dunkana. Opętany żądzą władzy Makbet nie cofa się przed kolejnymi zbrodniami. Morduje żonę i dziecko lorda Makdufa. Z jego ręki ginie nawet przyjaciel, Banko. Wszystko to doprowadza Makbeta do szaleństwa. Psychicznego napięcia nie wytrzymuje również jego żona, Lady Makbet, która popełnia samobójstwo. Przepowiednie czarownic sprawdzają się co do joty – nawet te najbardziej nieprawdopodobne (ruszający się las oraz mężczyzna nienarodzony z kobiety, który miał zgładzić Makbeta). Makbet ginie ugodzony mieczem przez Makdufa (urodził się przez cesarskie cięcie). Na szkockim tronie ostatecznie zasiada Malkolm, syn zamordowanego przez Makbeta króla Dunkana. „Makbet": streszczenie szczegółowe z podziałem na sceny i akty Akt 1 Scena 1 Podczas szalejącej burzy trzy Czarownice rozmawiają na temat okoliczności spotkania z Makbetem. Ustalają, że dojdzie doń na stepie, jeszcze tego samego dnia, kiedy tylko skończy się bitwa. Rozmowę czarownic przerywa skrzek ropuchy. Scena 2 Przenosimy się do wojskowego obozu pod Forres, szkockim zamkiem królewskim. Poznajemy króla Dunkana, który wraz ze swą świtą spotyka rannego żołnierza. Malkolm (syn króla) prosi rannego, by opowiedział o szczegółach bitwy, w której uczestniczył. Ranny obrazowo wyjaśnia, że walka mogłaby się zakończyć klęską, gdyby nie Makbet. Waleczny, odważny, nie dający się przekupić wódz stłumił bunt w szeregach a potem stawił czoło armii Norwegów. Wszystko to ramię w ramię ze swym przyjacielem o imieniu Banko. Cierpiący z powodu ran i wyczerpany zdawaniem relacji żołnierz domaga się lekarza. Jego prośba zostaje natychmiast spełniona. Gdy zostaje przekazany w ręce medyków, na scenie pojawia się Rosse. On również ma do przekazania dobre wieści: oto pokonany przez Makbeta król Norwegów prosi o pokój. Scena III Na stepie szaleje burza. Znów widzimy trzy Czarownice. Chwilę rozmawiają o zemście na żonie majtka, która przegoniła jedną z wiedźm (gdy statek majtka wracał do portu, mężczyzna miał wypadek - stracił palec, który jest w posiadaniu Czarownicy). Nadchodzi czas spotkania z Makbetem, który pojawia się wraz z Bankiem. Makbet zwierza się przyjacielowi, że jeszcze nie przeżył dnia równie strasznego i cudownego jak ten ostatni. Banko nagle dostrzega trzy dziwne postacie (wysuszone, niby kobiety, ale z brodami). Napotkane osoby witają się z Makbetem. Pierwsza tytułuje go tanem (zarządcą) prowincji Glamis. Druga - tanem Kawdoru. Trzecia - przyszłym królem. Zdumiony Makbet nie jest w stanie nic powiedzieć. Głos zabiera Banko. Uważa, że słowa czarownic brzmią „rozkosznie”. Pyta, czy i dla niego Czarownice mają jakąś przepowiednię. Wiedźmy mianują go „mniejszym, a przecież większym od Makbeta” oraz „nie tak szczęśliwym, a przecież szczęśliwym”, a także tym, który spłodzi przyszłych królów, choć sam królem nie jest. Wtedy Makbet prosi o wyjaśnienia. Rozumie, dlaczego Czarownice zwracają sie do niego, używając tytułu tana Glamis, bo dotychczasowy zarządca tej prowincji nie żyje. Ale aktualny tan hrabstwa Kawdoru ma się dobrze... Makbet nie wspomina jednak o przepowiedni, zgodnie z którą ma zasiąść na tronie królewskim. Wkrótce okazuje się, że nie tylko pierwsza przepowiednia jest prawdziwa. Druga również się sprawdza. W umyśle Makbeta zaczyna kiełkować myśl o ziszczeniu się trzeciej przepowiedni... Aby tak się stało, Dunkan musi zginąć. Scena IV Makbet w pałacu Dunkana przyjmuje honory od samego króla. Podczas rozmowy dowiaduje się, że Dunkan chce, by na tronie zasiadł jego syn, Malkolm. Od tej pory Makbet uważa Malkolma za wroga, mimo łączącego ich pokrewieństwa, o którym dowiadujemy się właśnie w tej scenie. Makbet coraz mocniej pragnie, by przepowiednie Czarownic się spełniły. Nie daje tego po sobie poznać, oficjalnie wciąż zachowuje się jak wierny i oddany żołnierz króla Dunkana. Z rozmowy króla z Bankiem dowiadujemy się, że Dunkan właśnie w ten sposób postrzega Makbetaerza. Scena 5 Poznajemy Lady Makbet, żonę Makbeta. Z listu męża Lady Makbet dowiaduje się o jego spotkaniu z Czarownicami. Przepowiednie Wiedźm budzą w niej pragnienie, by „pomóc” przeznaczeniu. Lady Makbet szybko układa plan działania. Wie, że jej mąż jest człowiekiem honoru, co mogłoby przeszkodzić w nieuczciwym zdobyciu korony Szkocji... Na wieść o tym, że król Dunkan jeszcze tej nocy zamierza przenocować na ich zamku, Lady Makbet modli się o siłę i brak skrupułów. Mówi mężowi, że króla trzeba zabić, gdy ten będzie spał. Makbetem targają rozmaite emocje. Nie spodziewał się, że przepowiedziane przez Wiedźmy zmiany w jego życiu mogą nadejść tak szybko. Nie sądził też, że Lady Makbet jest w stanie dążyć do celu po trupach. Scena 6 Na zamku Makbeta w Inverness król zostaje przyjęty przez Lady Makbet z zachowaniem wszelkich pozorów gościnności. Scena 7 Makbet wraz z żoną ustalają szczegóły zbrodni. Wzajemnie dodają sobie pewności, że królobójstwo to jedyny sposób, by Makbet zasiadł na tronie jak najszybciej. Według Lady Makbet, pomysł z morderstwem króla to dowód, że kocha męża. Akt II Scena 1 Banko zauważa, że jego przyjaciel myśli o przepowiedni Czarownic. Przestrzega Makbeta, by nie robił nic, co byłoby niezgodne z wartościami, które wyznaje honorowy rycerz. Makbet doznaje pierwszych halucynacji – widzi sztylet, który znika, gdy tylko wyciąga rękę w jego kierunku. Makbet odczuwa żądzę władzy oraz strach i wątpliwości wobec planowanej zbrodni. Makbetowi ukazuje się Hekate, zwierzchniczka Czarownic i uosobienie zła. Wątpliwości znikają, Makbet czuje pewność, że należy zabić króla Dunkana. Scena 2 Makbet zabija króla sztyletami, które skradł strażnikom pilnującym królowskiej komnaty. Strażnicy śpią, wypiwszy miksturę Lady Makbet. Morderca nie jest w stanie pobrudzić ich krwią króla, robi to jego żona. Do ich uszu dobiegają dziwne odgłosy. Scena 3 Słuchać stukanie do bram. Lord Makduf (krewny króla) i Lenox (pan szkocki, wierny sługa króla) chcą dostać się na zamek. Makduf w sypialni Dunkana odkrywa, że król został zabity. Przed komnatą strażnicy zachowują się jak pijani, są we krwi, więc zostają uznani za zbrodniarzy. Żona Makbeta mdleje. Scena 4 Rozmowa Rossa (pana szkockiego, wiernego sługi króla) i Starca o dziwnych, niepokojących znakach poprzedzających śmierć króla. Synowie zabitego króla uciekają w obawie, że spotka ich ten sam los. Akt III Scena 1 W pałacowej sali, Banko kolejny raz martwi się, że myśl o przepowiedni Wiedź sprowadzi Makbeta na drogę zła. Słowa Banka niepokoją Makbeta, który obawia się, że przyjaciel podejrzewa go o królobójstwo. Makbet zleca zabicie Banka i jego syna (zgodnie z przepowiednią Banko miał być ojcem królów). Scena 2 W innej pałacowej komnacie Makbet rozmawia z żoną o tym, co zrobili. Prosi ją, by podczas wieczornej uczty była możliwie spokojna i pogodna. Mówi też, że: „Grzech sił dodaje dzieciom nieprawości”. To zapowiedź kolejnych zbrodni. Scena 3 Park przy bramie. Mordercy zabijają Banka, lecz jego synowi udaje się uciec. Scena 4 Uczta w pałacowej sali. Zabójcy informują Makbeta o śmierci Banka i ucieczce jego syna. Po powrocie do suto zastawionego stołu Makbet zachowuje się dziwnie. Żona próbuje przywrócić mu trzeźwość umysłu. Pyta, czy szaleństwo pozbawiło go męskości. Makbet próbuje pełnić honory gospodarza, ale widzi Ducha Banka. Lady Makbet tłumaczy zachowanie męża chorobą z dzieciństwa. Na uczcie nie pojawia się Makduf. Scena 5 Podczas szalejącej na stepie (według innych tłumaczeń: na wrzosowisku) burzy trzy Wiedźmy spotykają się z Hekate. Bogini ciemności jest wściekła, że czarownice bez niej doprowadziły Makbeta do zbrodni. Zapowiada, że „człowieczeństwo Makbeta pogrąży w przepaści”. Scena 6 Lenox rozmawia z lordem o śmierci króla i Banka. Makduf, który z powodu nieobecności na uczcie popadł w niełaskę Makbeta, wyrusza do Anglii. Chce prosić angielskiego króla o wsparcie wojskowe przeciw Makbetowi, królowi Szkocji. Akt IV Scena 1 Burza z piorunami. Do jaskini wchodzą trzy Wiedźmy. Po chwili w kotle przygotowują czarodziejską miksturę. Wypowiadają zaklęcia. W pewnym momencie pojawia się Makbet i pyta o swoją przyszłość jako króla. Czarownice czynią zadość jego prośbie. Ukazuje się głowa w hełmie – znak, że Makbet powinien obawiać się Makdufa. Następnie – zakrwawiona głowa przepowiada Makbetowi, że nie zabije go człowiek, który zrodził się z kobiecego łona. Kolejna zjawa to dziecko w koronie, trzymające w ręku gałązkę. Zapewnia, że Makbet może czuć się bezpieczny, póki las birnamski nie ruszy ku wzgórzu Dunzynańskiemu, by z nim walczyć. Wszystkie trzy przepowiednie uspokajają Makbeta. Pyta jeszcze tylko o zagrożenie ze strony potomków Banka (który miał być ojcem królów). W odpowiedzi ukazuje się ośmiu królów, każdy z nich jest podobny do zabitego przyjaciela. Posłaniec infomuje Makbeta, że Makduf wyruszył do Anglii. Król Makbet nie zamierza zwlekać z napaścią na jego zamek. Planuje zamordować żonę i dziecko Makdufa. Scena 2 Zamek Makdufa. Lady Makduf rozmawia z synkiem. Martwi się o męża, zastanawia się, dlaczego wyjechał i przychodzi jej do głowy jedynie jego zdrada. Dziecko, w przeciwieństwie do matki, wierzy w szlachetność ojca. Nagle pojawia się ktoś, kto chce ostrzec kobietę przed niebezpieczeństwem. Chwilę potem Lady Makduf widzi, jak jej syn jest przebijany sztyletem. Przerażona ucieka. Mordercy gonią ją i zabijają. Scena 3 Makduf i Malkolm rozmawiają w jednej z komnat na zamku króla angielskiego. Rozmawiają o tym, że rządy Makbeta to hańba dla Szkocji. Szlachetny Malkolm nie chce zasiąść na tronie królewskim (uważa, że jest na to zbyt chciwy, pozbawiony wiary i zbyt łatwo ulega pożądaniu cielesnemu). Makduf stara się go przekonać, że będzie dobrym władcą. Dołącza do nich Ross. Mówi o napaści na zamek Makdufa i o śmierci jego rodziny. Na wieść o okrucieństwie Makbeta Malkolm zmienia zdanie – chce zrobić wszystko, by pozbawić go tronu. Akt V Scena 1 Akcja dzieje się na zamku dunzynańskim. Lady Makbet popada w obłąkanie: majaczy, lunatykuje, boi się ciemności i chodzi wyłącznie ze świecą, wszędzie widzi krew i mówi tylko o tym. Plamy krwi są omamem. Lady Makbet na próżno próbuje zmyć je ze swych rąk. Lekarz i służba w zachowaniu królowej nie dopatrują się związku ze zbrodniami. Przypuszczają, że wie coś, co pozbawiło ją spokoju wewnętrznego. Uważają, że bardziej niż lekarza potrzebuje księdza. Scena 2 W okolicy zamku w Dunzynan zaczynają gromadzić się wojska. Bitwa wojsk szkockich z angielskimi ma odbyć się przy lesie w Birnam. Do przeciwników Makbeta dociera wieść, że król traci zmysły. Scena 3 Makbet powtarza przepowiednie usłyszane w jaskini. Wie od lekarza, że Lady Makbet ma chorą duszę. Mimo to stara się sprawiać wrażenie niepokonanego władcy. Scena 4 W lesie birnamskim Malkolm wydaje rozkaz żołnierzom, by każdy, trzymając w rękach gałąź, zbliżał się do zamku wroga. Wszystko po to, by zmylić przeciwnika. Zamaskowani gałęziami żołnierze - poruszając się lub zastygając w bezruchu, mają utrudnić wrogom rozpoznanie, jak liczną są armią. Scena 5 Lady Makbet umiera. Makbet wypowiada słynne słowa, że życie to nic nie znacząca opowieść idioty: Później jej trochę należało umrzeć; Na słowa takie czas jeszcze nie przyszedł. Jutro po jutrze i po jutrze jutro, Wolnym się krokiem od dnia do dnia czołga, Aż do ostatniej wszech czasów sylaby, A wszystkie wczoraj nasze przyświecały Głupcom na drodze do prochów mogiły. Zgaśnij, o zgaśnij świeco krótkotrwała! To życie tylko cieniem jest przelotnym, Nędznym aktorem, co przez swą godzinę Na scenie świata pawi się i puszy, I milknie potem; to opowiadana Z krzykiem i furią powieść przez idiotę, Nic nie znacząca. Na wieść, że las birnamski zbliża się do zamku, Makbet wie, że to koniec. Scena 6 Żołnierze pozbywają się gałęzi i stają do walki. Scena 7 Makbet wygrywa potyczkę z Młodym Siwardem. Wojska Malkolma jednak szybko zyskują przewagę nad armią Makbeta. Gdy Makbet staje do walki z Makdufem, ten wyznaje, że przyszedł na świat przez cesarskie cięcie (a zatem nie został zrodzony w sposób naturalny z ciała kobiety). Wtedy staje się jasne, kto pokona „szatana Szkocji”. Makbet złorzeczy mamiącym przepowiedniom: Niechaj nikt piekła szalbierstwom nie wierzy, Co nas dwuznaczną mową oszukuje, Naszemu uchu dotrzymując słowa, Naszej nadziei łamiąc je zdradliwie! Makbet ginie. Dowodem jest jego głowa zatknięta na włóczni Makdufa. Nowym królem Szkocji zostaje Malkolm. Geneza i gatunek „Makbeta” Bezpośrednią inspiracją do napisania tego dzieła była zmiana na tronie Anglii. Pisząc „Makbeta” Szekspir korzystał z dzieła Raphaela Holinsheda pod tytułem „Kroniki Anglii, Szkocji i Irlandii”, wydanego w 1577 roku. Pisarz zaczerpnął z tej historii szkielet i stworzył opowieść o mechanizmach władzy oraz ludzkich tragedii. Epoka, w której powstał „Makbet” to renesans. Rodzaj literacki to dramat. Gatunek: tragedia. Makbet określany jest też pojęciem „dramat szekspirowski”. Makbet – opis bohaterów Makbet – mąż Lady Makbet, kuzyn Dunkana, przyjaciel Banka. Przechodzi przemianę. Potrafi szybko podejmować decyzje. Ginie w pojedynku z Makdufem. Lady Makbet – żona Makbeta. Okrutna i zła. Jest bardziej opanowana od męża. Popada w obłęd i popełnia samobójstwo. Dunkan – król Szkocji, ojciec Malkolma. Sprawiedliwy i spokojny człowiek. Banko – najlepszy przyjaciel Makbeta. Dowodzi szkockim wojskiem. Uznawany za założyciela rodu Stuartów. Ginie przez Makbeta. Makduf – podejrzliwy wobec Makbeta. Troszczy się o przyszłość Szkocji. Mści się na Makbecie, gdyż ten każe zabić jego żonę i dziecko. Malkolm – starszy syn Dunkana. Jest pracowity i inteligentny. Rusza do Szkocji, odbierając władzę Makbetowi. Chce sprowadzić do ojczyzny poddanych, którzy uciekli przed prześladowaniami. Donalbein – młodszy syn Dunkana. Przeżywa śmierć ojca i udaje się do Irlandii. Fleance – syn Banka. Unika śmierci. Lady Makduf – zamordowana na żądanie Makbeta wraz ze swoim synem. Nie zdaje sobie sprawy z tego, co się wokół niej dzieje. Jest dobrą matką. Zobacz także: „Makbet”: test wiedzy z lektury [pytania i odpowiedzi] Lektury do liceum i technikum: pozycje obowiązkowe i uzupełniające Lektury z gwiazdką: książki, które trzeba przeczytać przed maturą
Nad strumykiem zobaczyły dzieci węża. Zsunął się do wody i popłynął. Dziwiły się dzieci, że wąż umie pływać. W innym miejscu zobaczyły dzieci mrowisko. Ala położyła chusteczkę na mrowisku. Kiedy ją zdjęła, chusteczka tak pachniała, że dzieci aż kichały. Wysoko na drzewie wypatrzyły dzieci dzięcioła.
Jak napisać streszczenie, aby nie tylko było interesujące, ale faktycznie przekazywało treść książki? Jakich wyrażeń używać? Czym różni się streszczenie w szkole podstawowej od streszczenia pisanego w liceum lub technikum? Przeczytajcie! Zobacz film: "Wysokie oceny za wszelką cenę" spis treści 1. Jak napisać streszczenie? 2. Piszemy streszczenie. O czym trzeba pamiętać? 3. Do czego przydaje się streszczenie? 4. Streszczenie artykułu naukowego rozwiń 1. Jak napisać streszczenie? Streszczenie to krótkie i zwięzłe przedstawienie utworu literackiego, ale też teatralnego czy filmowego. Obowiązuje tu zasada: minimum słów, maksimum treści. Tę formę wypowiedzi stosuje się po to, by – bez wdawania się w szczegóły – odwzorować kolejne fragmenty pojawiające się w treści streszczanego dzieła. Trzeba jednak pamiętać, by oddać strukturę utworu, jego główne założenia i przedstawione zdarzenia. W szkole podstawowej uczniowie najczęściej dokonują streszczenia lektur. To bardzo dobre przygotowanie do omówienia tekstu literackiego. Daje ogólne wyobrażenie o utworze, pozwala poznać bohaterów oraz przebieg akcji. Przeczytaj również: Zdarza się jednak, że uczniowie zamiast po książkę, sięgają po gotowe streszczenia lektur. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że takie opracowanie nigdy nie zastąpi oryginalnego tekstu. Co więcej, mogło zostać źle opracowane, a co za tym idzie – uczeń będzie popełniał błędy merytoryczne. Nauczyciele ponadto szybko orientują się, kto rzeczywiście przeczytał lekturę, a kto sięgnął tylko po jej streszczenie. Dobre streszczenia lektur przydadzą się natomiast podczas przygotowań do egzaminu ósmoklasisty lub matury. Pozwolą przypomnieć sobie treść utworu, kiedy nie ma już czasu na jego ponowne przeczytanie. Ale uwaga: i w tym wypadku warto sięgnąć po dobre opracowanie, najlepiej przygotowane samodzielnie podczas lekcji. Przeczytaj również: 2. Piszemy streszczenie. O czym trzeba pamiętać? Streszczenie bywa też określane rozwiniętą formą planu. Przed jego napisaniem warto zresztą go przygotować: takie notatki bardzo pomogą w napisaniu właściwego tekstu. Pisząc streszczenie, najlepiej jest posługiwać się zdaniami wielokrotnie złożonymi, często imiesłowowymi równoważnikami zdań. Należy jednak pamiętać, by podporządkować całą strukturę składniową głównemu podmiotowi. Warto też sięgnąć po słownictwo oddające następstwo czasowe: najpierw, na początku, następnie, potem, później, w chwilę potem, po chwili, wkrótce, zaraz gdy, na koniec, wreszcie. 3. Do czego przydaje się streszczenie? W szkole podstawowej nauczyciele języka polskiego najczęściej wymagają od uczniów umiejętności pisania charakterystyki i rozprawki. Nieczęsto muszą pisać streszczenie. Nie oznacza to jednak, że nie muszą wiedzieć, jak wykorzystać tę formę wypowiedzi. Ta umiejętność przyda się przy zbieraniu materiałów do pisania wypracowań czy powtórki rozleglejszych partii materiałów. Jest też bardzo ważna w szkole średniej, kiedy to nauczyciel bardzo często prowadzi zajęcia w formie wykładu. Uczeń musi wówczas notować najważniejsze informacje, a tym samym streszczać to, co zostało przedstawione podczas lekcji. To też świetny trening przed studiami, kiedy to słuchacz musi notować to, co wykładowca mówi podczas wykładów. Przeczytaj również: Na uczelniach wyższych streszcza się również artykuły naukowe, których zrozumienie bywa niekiedy trudniejsze, ale jest często niezbędne, by uzyskać pozytywny wynik egzaminu końcowego. W liceum i technikum warto na bieżąco przygotowywać streszczenia lektur. Dobrze zrobione notatki są bardzo przydatne podczas przygotowań do matury. 4. Streszczenie artykułu naukowego Z artykułami naukowymi, publikowanymi w czasopismach specjalistycznych, uczniowie najczęściej zapoznają się po raz pierwszy w szkole średniej. Wymagane jest ich streszczenie, by móc odnaleźć najważniejsze jego założenia. Tego rodzaju teksty posiadają już streszczenie, jednak najczęściej w języku obcym. To ukłon w stronę osób, które nie znają języka oryginału, ale chcieliby dotrzeć do przedstawionych w artykule tez. Na początku tekstu można też spotkać abstrakt pisany w języku oryginału. To swego rodzaju streszczenie, które – choć bardzo krótkie – niesie informację o głównych założeniach pracy i wynikach przeprowadzonych badań. polecamy
Najpiękniejsze cytaty z bajek i książek dla dzieci: Miarą prawdziwego bohatera nie jest siła mięśni, ale siła serca (Herkules) Ciągle myśląc o tym, co było, stracisz z oczu to, co może być.
Jakiś czas temu nagrałam odcinek podkastu o tym jak zachęcić dzieci do czytania książek. A jak już zachęcicie, to warto zastanowić się jakie książki czytać. Mam więc dla Ciebie zestawienie najlepszych książek dla dzieci zdaniem eksperta! W tym artykule znajdziesz: Kim jest polecający ekspert? Najlepsze książki dla dzieci w wieku 0-3 lata. Najlepsze książki dla dzieci w wieku 4-6 lat. Najlepsze książki dla dzieci w wieku 7-9 lat. Najlepsze książki dla dzieci w wieku 10-12 lat. Najlepsze książki dla dzieci i młodzieży 12+ lat. Pewnego dnia postanowiłam zająć się książkami dziecięcymi. Tak mnie natchnęło po obserwacji postaw rodziców i po lekturze książek dla dzieci. Zauważyłam bowiem kilka problemów: Są rodzice, którzy mocno selekcjonują książki dla swoich dzieci i robią go wg różnych kryteriów. Czasem bardzo sensownych, czasem wcale. Są rodzice, którzy potwierdzają, że owszem ich dzieci mają jakieś książki, ale kojarzą w zasadzie tylko okładki. Nigdy nie poddawali refleksji zawartości. Są książki dla dzieci, które mają beznadziejną treść. Przedstawiają nieodpowiednie wartości, czyny bohaterów nie mają ani morału ani uzasadnienia. Są książki dla dzieci, które mają beznadziejne ilustracje i oprawę. Mnie jako estetkę szczególnie to boli. Wybór książek jest ogroooooomny. Nawet ja nie jestem w stanie ogarnąć wszystkich wydawnictw i serii książek dla dzieci. Próg wejścia jest bardzo mały. Napisać książkę dla dziecka może każdy, wydać też może każdy. Kosztują przy kasie w biedronce czy na poczcie po 5 zł, rodzice i tak kupią niezależnie od treści więc nie warto się starać przy procesie tworzenia. A to oznacza dla rodziców tylko tyle, że mądry wybór jest coraz trudniejszy. Można spędzić godziny w księgarniach w poszukiwaniu najlepszych pozycji ale szczerze – kto z Was ma na to czas? Dlatego powstało to zestawienie. Poniżej znajdziesz kategorie wiekowe, z wyszczególnionymi pozycjami polecanymi przez naszego dzisiejszego eksperta Izę Stopę. Kim jest nasz ekspert? Izabela Stopa – pedagog i logopeda z wykształcenia i zamiłowania. Każdą wolną chwilę spędza na czytaniu książek. Na co dzień pracuje z dziećmi i też z dziećmi o książkach rozmawia, dlatego literatura dziecięca nie ma dla niej tajemnic. Z racji wykształcenia, pasji i choroby zawodowej Iza musi bardzo szybko czytać i tej super mocy uczy też innych. Więcej o Izie znajdziesz tutaj. Obok każdego zdjęcia okładki przygotowałam też zestawienie sklepów internetowych, gdzie można daną książkę dostać – posortowane od najtańszego sklepu do najdroższego. Są to linki afiliacyjne co oznacza, że jeśli klikniesz w dany link i kupisz książkę, ja otrzymam procent od sprzedaży. Procent potrącany jest od marży sklepu internetowego więc koszt produktu pozostaje dla Ciebie taki sam 🙂 Książki dla dzieci w wieku 0-3 lat. Pierwsza kategoria i od razu pojawiają się schody. Bowiem książeczek dla dzieci w tym wieku jest dużo za dużo. Tu się nie wybiera konkretnych tytułów czy autorów, tylko “ładne obrazki” albo “porządny materiał”. Dlatego w najmłodszej kategorii wiekowej, postanowiłyśmy pomóc rodzicom odnaleźć się w gąszczu. Jak zadbać o pierwsze doświadczenia dziecka z książką? 3 porady, które pozwolą Ci wybrać odpowiednie książki. 1. Książka z obrazkami. Sprawdź czy nie ma w środku błędów. Zdarza się, że książki dla małych dzieci zawierają bardzo brzydkie byki. Nie chodzi nawet o literówki, czasem wydawnictwa mają problem z rodzajami i zamiast tego pora mamy tę porę, zamiast tej pomarańczy, mamy tego pomarańcza (niektórzy uznają formę męską za regionalizm, oceńcie sami). Unikaj zdrobnień. Zdrobnienia nie są złe. Ale są trudniejsze i do wymówienia i do przeczytania. Zgodnie z zasadą stopniowania trudności, zaczynamy od form podstawowych. Przykładowo: łóżko-łóżeczko, kołdra-kołderka, buty-buciki. Jeżeli chcemy wprowadzać zdrobnienia, wprowadzajmy od razu różnice znaczeniowe tych wyrazów. “Ty masz buty (łóżko, kołdrę), lala ma buciki (łóżeczko, kołderkę).” – małe przedmioty-forma zdrobniona, duże przedmioty – forma podstawowa. Estetyka. Oglądanie z dzieckiem książek z obrazkami i podpisami tworzy też jego poczucie estetyki. Oczywiście co się komu podoba jest kwestią całkowicie indywidualną, ale zbytnie uproszczenie lub udziwnienie obrazków nie zawsze jest dobrym pomysłem. Powinny być czytelne i jednoznaczne. No, chyba, że chcemy pobawić się w zgadywanki. 2. Książka z wierszykami. Najłatwiej będzie korzystać z klasyków: Tuwima czy Brzechwy. Jednak, kiedy chcemy sięgnąć po coś współczesnego pamiętajmy aby sprawdzić, czy wierszyki nie kaleczą za bardzo języka polskiego. Zmiany słów na niepoprawne formy gramatyczne “żeby się rymowało” lub niezrozumienie idei rymu (“jeść-jest”-przykład prawdziwy, nie będę się znęcać podając autora) to zjawiska jakich chcemy unikać. Jest to istotne, ponieważ dzieci błyskawicznie nauczą się tych utworów na pamię
Zawierają wiele kolorowych ilustracji i niedługich treści pisanych. Idealne dla dzieci, które dopiero co nauczyły się czytać – ultraciekawe, a nie męczące niecierpliwych adeptów literatury pięknej. Mamy ich w domu chyba już dziesiątki! „Mała książka o kupie”, „Wielka księga siusiaków”, „Wielka księga cipek
Odpowiedzi Książka jest zatytułowana „Nawiedzony dom” i już sama nazwa wskazuje, ze przez cały utwór towarzyszyć nam będzie uczucie grozy i strachu. A na początku wszystko było całkiem zwyczajnie. Janeczka i Pawełek Chabrowicz, rodzeństwo, mieszkali z rodzicami w niewielkim mieszkaniu. I wiedliby zapewne zwyczajny spokojny żywot, gdyby nie zmąciła go nieoczekiwana wiadomość. Otóż w Argentynie zmarł krewny rodziny Chabrowiczów, zostawiając im w testamencie spadek. Wiecie, co to jest testament i spadek?. Janeczka określiła spadek jako „majątek od kogoś, kto jest nieboszczykiem.” Spadkiem dla rodziny Chabrowiczów miał być stary dom i pieniądze na jego remont. Ale postawiono jeden warunek: do domu musi się wprowadzić cała rodzina, czyli: babcia z dziadkiem, mama i tata z Janeczką i Pawełkiem oraz ciocia Monika z synem Rafałem i narzeczonym. Natomiast aktualni lokatorzy domu muszą zostać wyeksmitowani. Rodzina po burzliwych naradach pogodziła się już z nieoczekiwaną zmianą w życiu, dzieci są zachwycone przeprowadzką, ale niezbędny remont domu wprowadza wiele zamieszania: „To, co nastąpiło w ciągu najbliższych kilku sekund, śmiało można by przyrównać do nagłego wybuchu gejzeru, albo tez zgoła końca świta.” Trraach! Buum! Ruum! i „piekło zapanowało w całym domu”. Lecz nie wszyscy chcą się z eksmisją pogodzić. Jedna z lokatorek, „stara wiedźma”, jak ją określiła Janeczka, jest wyjątkowo grymaśna. Wygląda na to, że nie zamierza się tak prędko przenosić do nowego mieszkania. Rodzeństwo podejrzewa, że jej upór jest związany zamkniętą od czasów wojny częścią strychu. Strych właśnie jest podstawa całej intrygi. Za żelaznymi drzwiami, zamkniętymi od czterdziestu lat na różne klucze, kryje się jakaś potworna tajemnica. Podobno ktoś tam się powiesił i do dziś dnia wisi, ale to nie jest pewne. Pewnym jest natomiast to, że dzieci postanowiły rozwikłać zagadkę. W śledztwie pomaga im „nadludzko mądry” pies. Na efekty takiej współpracy nie trzeba długo czekać. Zdarzenia nas tepują szybko, wiele z nich dzieje się pod osłona nocy. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
konieczności – rodzic fabułę. odbywa się. drobniejsze cząstki oraz wyodrębnianie w nich krótszych wyrazów. Dekodowanie trudnych. słów ułatwia dziecku poznanie znaczenia słowa
Pisanie streszczeń to zadanie, z którym trzeba mierzyć się już od najmłodszych lat w szkole. Jednak sprawia to problem nie tylko uczniom, ale i dorosłym, również doświadczonym blogerom czy copywriterom. Jak napisać dobre streszczenie książki lub artykułu? Jakich błędów należy unikać? Streszczenie – co to jest? Przed zdradzeniem wskazówek, jak napisać streszczenie, warto wyjaśnić, czym ono właściwie jest. To skrótowe przedstawienie tekstu – np. książki, ciekawego artykułu czy pracy naukowej – w taki sposób, aby omówić wszystkie najważniejsze wątki. Co ważne, streszczenie nie może być bardzo obszerne. Jego punktem wyjścia jest tekst źródłowy, z którym trzeba się zapoznać, bez tego stworzenie dobrego streszczenia nie jest możliwe. Pisząc, należy przekazać sens, jaki oddaje przeczytana treść, to odzwierciedlenie myśli autora, bez własnych odczuć i przemyśleń. Co powinno zawierać streszczenie? Wiele osób zastanawia się: czy streszczenie ma tytuł i akapity? Czy należy dodawać też nagłówki i odpowiednią strukturę, jak np. w tekstach SEO (o czym pisaliśmy tutaj)? Streszczenie zawiera wszystkie najważniejsze wątki książki czy artykułu, który przeczytaliśmy. Przytacza się w nim głównych bohaterów, miejsce akcji, opisuje się też punkt kulminacyjny lub przedstawia morał. Żeby niczego nie pominąć, warto już podczas czytania tekstu źródłowego zapisywać sobie, co jest w nim najistotniejsze. Agencja copywriterska – WordPassion Bardzo kłopotliwa jest kwestia tytułu streszczenia. Pisząc egzamin, uczniowie zwykle go pomijają lub na początku swojej pracy umieszczają: ‘Streszczenie tekstu/książki pt. […]’. Sytuacja wygląda podobnie w przypadku tworzenia abstraktu pracy lub artykułu naukowego. Jeśli tworzymy wpis na bloga, warto poinformować swoich czytelników, czego będzie on dotyczył. Nagłówki w streszczeniu nie są konieczne, jednak sam podział na akapity jest ważny. Dzięki temu tekst lepiej się czyta, jest bardziej przejrzysty i szybko można znaleźć w nim potrzebne informacje. Jak napisać dobre streszczenie? Żeby napisać dobre streszczenie książki, pracy dyplomowej czy artykułu, trzeba przede wszystkim zapoznać się z tekstem wyjściowym. Czasami należy to zrobić nawet kilka razy, aby zyskać pewność, że wszystko zrozumieliśmy. Konieczne jest również wybranie najważniejszych zdarzeń lub rozważań, bo to na nich będziemy się skupiać. Powinniśmy też zweryfikować, czy dane fakty rzeczywiście są najistotniejsze, trzeba przy tym zachować obiektywizm. Główne tezy autora tekstu wyjściowego należy przedstawiać swoimi słowami. Musimy dodatkowo pamiętać, aby używać krótkich i nieskomplikowanych zdań. Cechy, jakimi wyróżnia się dobre streszczenie to: rzeczowość,zwięzłość,merytoryczność,obiektywność,prosty język. Streszczenie ma być krótkie, ale jednocześnie rzeczowe, powinno zawierać wszystkie ważne informacje. Pisząc je, należy unikać wyrażania własnej opinii, liczy się tok myślenia autora książki czy artykułu, to jego tekst przedstawiamy innym. Co więcej, każdy, kto zapozna się z naszym streszczeniem, nie może mieć problemu z jego zrozumieniem. Czego powinno się unikać podczas pisania streszczenia? Nie należy umieszczać w nim: dygresji i własnych komentarzy,fragmentów skopiowanych z tekstu źródłowego,cytatów,przytoczonych dialogów. Streszczenia a copywriting Dobry copywriter potrafi napisać merytoryczny artykuł specjalistyczny, ciekawy wpis na bloga, jak i rzeczowe streszczenie. Tak naprawdę z taką formą tekstu każdy z nas spotyka się codziennie, np. podczas przeglądania wyników wyszukiwarki. Pod adresem stron www wyświetla się meta description, czyli opis będący streszczeniem tego, co znajduje się w danej witrynie. Zawiera on słowa kluczowe i jest krótki – to przeważnie ok. 155 zzs. Jak widać, ze streszczeniami spotykamy się każdego dnia i często nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Ich samodzielne przygotowanie nie zawsze jest łatwe. Jeśli masz z tym problem, zgłoś się do nas, na pewno pomożemy. PS. Pisaniem treści, w tym streszczeń, zajmujemy się nie tylko w pracy, ale i poza nią. Dowodem na to jest blog Eweliny, w którym recenzuje książki, prezentuje nowości i zachęca do czytania. Zastanawiasz się, jaką lekturę wybrać na długie wieczory? Koniecznie zajrzyj tutaj.
Ich spotkanie przeradza się w największą przygodę, jaką przeżyją w swoim krótkim życiu. Popularność tej książki dla nastolatek jest bardzo duża i zdecydowanie warto ją przeczytać. 2. Felix Ever After. Na zawsze Felix. Emocjonalna książka dla młodzieży.
Streszczenie Pewna dziewczynka o imieniu Lisa ma siedem lat i mieszka w Bullerbyn – niedużej wiosce na południu Szwecji. Ma dwóch braci – ośmioletniego Bossego i dziewięcioletniego Lassego. Wspólnie z rodziną mieszkają w Zagrodzie Środkowej. Z kolei w Zagrodzie Północnej mieszkają Britta i Anna – koleżanki Lisy. Pierwsza ma 9 lat, a druga – 7. Olle zaś, który miesza w Zagrodzie Południowej ma 8 lat. Na swoje siódme urodziny Lisa dostaje własny pokój, który znajduje się blisko domu jej dwóch koleżanek. Dzięki temu wspólnie się bawią. Ich zabawa polega na przeciąganiu między oknami sznurka, dzięki czemu posyłają sobie listy w pudełku. Wreszcie nadchodzą upragnione przez dzieci z Bullerbyn wakacje. Ich szkoła znajduje się w miejscowości o nazwie Wilka Wieś. Do jednej klasy w szkole uczęszcza 23 dzieci. Przed upragnionymi wakacjami trzeba zdać jeszcze ważny egzamin. Wszyscy zdają go wyśmienicie. Pewne kłopoty ma tylko Bosse. Podczas wakacji dzieci nie tylko wypoczywają, ale starają się też pomóc rodzicom np. w pieleniu rzepy. Chłopcy wpadają na świetny pomysł, by wymyśleć własny język do porozumiewania się. Olle często używa słowa „kolifink” i dziewczynki tak też go nazywają. Aby chłopcy nie mieli nad nimi przewagi również wymyślają własną mowę. Któregoś dnia nad Bullerbyn gromadzą się czarne chmury i nadchodzi burza. Dzieci udają się do domu Kristin w Zagajniku, by tu ją przeczekać. Kristin to pewna miła staruszka, którą często odwiedzają. Od niej przynoszą trzy kocięta – po jednym dla każdego domu w Bullerbyn. Olle wyróżnia się na tle innych dzieci ponieważ jako jedyny ma psa – Svippa, który niegdyś był psem pana Grzegorza. Pan Grzegorz był szewcem, a jednocześnie nieuprzejmym i oschłym człowiekiem. Źle traktował swego psa, trzymając go na łańcuchu i głodząc go. Kiedy Olle przyszedł do niego po odbiór butów, ujrzał Svippa i od razu się z nim zaprzyjaźnił. Któregoś razu pan Grzegorz zwichnął nogę i wtedy Olle postanowił zaopiekować się psem, którego w końcu jego ojciec odkupił od szewca. W wiosce Bullerbyn mieszkało wiele zwierząt – żyły tu konie, krowy, świnie, owce i króliki. Lisa opiekowała się swymi królikami, a Bosse miał kurę, którą nazwał Albertyna. Britta i Anna mieszkały w domu z dziadkiem i nie miały zwierząt. Dzieci często przychodziły do staruszka, by umilić mu czas i poczytać gazetę, co uniemożliwiał mu słaby wzrok. Podczas wakacji dzieci pomagają też w zwózce siana. Pewnego dnia w czasie zwożenia siana dziewczynki odkrywają zagajniki pełne poziomek, ale postanawiają zachować to dla siebie i nie mówić o tym chłopcom. Ci również mają swe sekrety – w stogach sina wydrążyli tunele i tu się ukrywają. Nie chcieli, by odkryto ich tajemne groty, dlatego sporządzili mapę. Przez przypadek odkrywa ją jednak Lisa. Chłopcy zostają więc zdekonspirowani, a wszystkie dzieci zamierzają spać w stogach siana. Kiedy rano się budzą, czują przenikliwe zimno. Najlepszą koleżanką Lisy była Anna. Raz dziewczynki udają się do dziadka, który opowiada im jak uciekł z domu. One też chciałyby uciec. W tym celu przygotowują kanapki, ale nie udaje im się jednak obudzić o zaplanowanej porze. Tak więc plan ucieczki im się nie powiódł. Dziewczynki przygotowują sobie pokój do zabaw w rozpadlinie skalnej. Chłopców zaś nie ma prawie całymi dnami, dlatego dziewczynki postanawiają ich wyśledzić. Odkrywają, że Lasse, Bosse i Olle zbudowali szałas na pastwisku i tam bawią się w Indian. Wakacje dobiegają końca i znów zaczyna się szkoła. Lisa najbardziej lubi przygotowania do nowego roku szkolnego (podpisywanie zeszytów, okładanie książek papierem). W szkole jest tylko jedna nauczycielka, która mieszka w tym samym budynku, na piętrze. Któregoś dnia jednak zachorowała. Dzieci przyszły jak zwykle na wyznaczoną porę, ponieważ pani nikt ich wcześniej nie uprzedził. Lisa wspólnie z przyjaciółmi pomogli pani przy obiedzie i sprzątaniu. Droga do szkoły zajmowała dzieciom z Bullerbyn godzinę. Jesienią i zimą, kiedy dni były krótsze, wracały ze szkoły po zmroku. Któregoś dnia rodzice jadą na przyjęcie do Wielkiej Wsi. Dzieci postanawiają to wykorzystać i zabawić się w udawanie dorosłych (przebierają się w ich stroje). Razu pewnego dzieci w szkole zastaje potężna śnieżyca, która uniemożliwia powrót do domu. Dzieci chronią się więc w zagrodzie szewca. Pan Grzegorz jest jednak wobec nich bardzo nieuprzejmy i nie jest zadowolony z ich przybycia. W porę jednak przybywa ojciec Lisy i zabiera całą szóstkę do Bullerbyn. Wielkimi krokami zbliża się Boże Narodzenie. Dzieci przygotowują się do niego i robią zakupy, a w szkole otrzymują też książki przysłane ze Sztokholmu. Po powrocie do domu zabierają się za klejenie ozdób na choinkę. Część druga. Jest już nas siedmioro w Bullerbyn Do grona sześciorga dzieci z Bullerbyn dołącza kolejne. Jest to mała siostrzyczka Ollego, która ma zaledwie kilka miesięcy. Gwiazdka coraz bliżej – dzieci pieką pierniki i jadą z rodzicami do lasu po choinki. W dniu Wigilii dzieci wybierają się do Kristin z Zagajnika, którą zaopatrują w żywność, a także podarowują jej własnoręcznie zrobione ozdoby choinkowe. W domu też przystrajają choinkę ozdobami. Po zmroku przychodzą do siebie do domu, by obdarować się nawzajem prezentami. Lasse przebiera się w strój krasnoludka i daje prezenty siostrze i bratu. Ponieważ Bullerbyn leży na wzgórzu, podczas zimy dzieci uwielbiają jeździć na sankach. Dziewczynki ścigają się z chłopcami. W Sylwestra zamierzają oczekiwać na nadejście Nowego Roku. Dziewczynki gromadzą się w pokoju Lisy i tu czuwają; chłopcy zaś czekają w swoim pokoju. Potem wspólnie topią ołów i wróżą sobie na Nowy Rok. Kiedy wybija dwunasta dzieci składają sobie noworoczne życzenia. Tylko Bosse nie wytrwał do końca, gdyż zasnął. Kiedy nastają ferie świąteczne dzieci z Bullerbyn jadą do cioci Jenny. Podróż trwa wiele godzin. Bohaterowie bawią się z dziećmi cioci, głównie z najstarszą córką – Nanną, a także z gośćmi. Spędzają tutaj noc. Dużą atrakcją dla dzieci z Bullerbyn podczas zimy jest też jazda na łyżwach po zamarzniętym jeziorze za pastwiskiem. Raz niebezpieczna zabawa omal nie kończy się tragedią – Lasse wpada do przerębla, ale dzieci w porę wyciągają go z wody. Po feriach znów zaczyna się szkoła. Chłopcy przeszkadzają na lekcji, dlatego muszą zostać godzinę dłużej. Kiedy wracają do domu wspólnie z dziewczynkami, te idą wolniej, aby nie wydawało im się, że zostali ukarani. Pierwszego kwietnia dzieci robią sobie kawały na prima aprilis. Lasse przestawia zegar o dwie godziny do przodu i dlatego uczniowie przychodzą do szkoły dwie godziny wcześniej, budząc tym samym zaskoczoną nauczycielkę. Nadchodzi też Wielkanoc. Dzieci sporządzają kartki, które przypinają ludziom na plecach. W Wielki Czwartek przebierają się w Baby Jagi. Podczas zaś Wielkiej Soboty malują pisanki. Szukają też jajek z czekolady, które mama ukryła po całym domu, a potem bawią się w chowanego. Razu pewnego Lisa i Anna wybierają się na zakupy do Wielkiej Wsi. Nie sporządzają jednak wcześniej listy sprawunków, dlatego muszą zawracać w połowie drogi, by kupić jeszcze coś o czym zapomniały. W pobliżu Bullerbyn znajduje się też młyn. Mieszka w nim Jan, który opowiada dzieciom, że widział na kamieniu Wodnika. Dzieci również chcą go ujrzeć, dlatego nocą zamierzają zakraść się do młyna. Lasse oszukuje pozostałych, że udało mu się ujrzeć stwora. Siostra Ollego nie przypadła zbytnio do gustu dzieciom z Bullerbyn. Nazywają ją Kerstin. Lisa i Anna są jedna zachwycone dziewczynką i lubią się nią opiekować. Któregoś wakacyjnego dnia Lisa pokłóciła się z koleżankami. Był deszczowy dzień, dlatego mama poradziła jej, by upiekła ciasto i pogodziła się z Brittą i Anną. Kiedy dzieci bawią się na strychu, znajdują tu tajemniczą kartkę z informacją o skarbie ukrytym na wyspie w jeziorze. Chłopcy chcą, by to dziewczyny szukały skarbu. Britta wietrzy w tym jakiś podstęp. Dziewczynki rzeczywiście znajdują puszkę, a w niej list pełen szyderstw. Wpadają na pomysł, by wypełnić puszkę baranimi bobkami i odesłać list chłopcom. Potem nalegają, by odnaleźli puszkę i są dumne, że ich żart się powiódł. Raz dzieci urządzają sobie na wyspie kryjówkę i bawią się w rozbójników. Chłopcy nakłaniają dziewczyny, by zrabowały trochę jedzenia. Później dzielą się na dwie bandy i próbują nawzajem się odszukać. Jest już jesień. Pewnego razu Lisa i Anna wpadają na pomysł, że zrobią komuś przyjemność. Chcą zabrać na spacer dziadka, któremu pomysł ten bardzo się podoba. Potem śpiewają też piosenki Kristin, ale to najwyraźniej jej nie cieszy. Kolejne próby zrobienia innym przyjemności również się nie udają. W szkole dziewczynki dowiadują się o tym, że ich koleżanka zachorowała. Lisa chce dać jej swoją lalkę, a Anna swą najpiękniejszą książkę z bajkami. Dziadek obchodzi 80. urodziny, co dla całego Bullerbyn staje się okazją do świętowania. Część trzecia. W Bullerbyn jest zawsze wesoło W Bullerbyn zjawia się pewna elegancka pani z dziewczynką o imieniu Monika. Lasse chodzi na szczudłach, chcąc się przed nią popisać, ale przewraca się w pomyje dla świń. Olle zaś pokazuje dziewczynie swą siostrę – Kerstin, która ma już półtora roku. Monika podarowuje Lisie w prezencie swą broszkę. Lisa opiekuje się jagniątkiem, które pozostawiła matka. Nazywa go Pontus. Raz zabiera go do szkoły, ale pani upomina ją, by już nigdy nie przyprowadzała zwierząt na lekcje. Podczas powrotu do domu dzieci z Bullerbyn wymyślają różne zabawy. Pewnego razu wiosną przechodzą na kamień na łące szewca Grzegorza, zatopionej w wodzie. Wracają wtedy późno do domu, co bardzo niepokoi rodziców. Ollemu rusza się mleczny ząb, ale nie chce go wyrwać. Pani w szkole obiecał, że zrobi to jutro. Olle bardzo się boi i nie chce przekonać się do sposobów wymyślanych przez dzieci. W końcu zasypia z nitką uwiązaną do zęba. W nocy Lasse zakrada się do jego pokoju i chyłkiem, niepostrzeżenie wyrywa mu mleczaka. Świetnym miejscem do zabawy był również strumyk. Lisa i Anna całują żabę, chcą się przekonać czy nie został przemieniony w nią królewicz. Oprócz Olla również Lasse i Bosse stracili już swe pierwsze zęby. Ukryli je w pudełku zwanym skrzynią mędrców. Dziewczynki dla żartu podkładają na jej miejsce sztuczną szczękę służącej Agdy. Chłopców wcale to nie bawi. Zaraz za pastwiskiem Zagrody Północnej jest jezioro, a za nim roztaczają się góry. Dzieci uwielbiają tu bawić się w Indian. Ich ulubionymi miejscami do zabawy są – Złamany Ryjek, Nosisko, Wciągibrzuch, Ręka Trupa i Grzmiąca Jama. Dzieci udają się na wyspę na środku jeziora. Mieszka tu jednak zły baran Ulryk, który natychmiast ich atakuje. Dzieciom udaje się jednak wymknąć – zamykają zwierza w szopie i odpływają. Znów nastają kolejne wakacje, a po nich noc świętojańska. Dzieci ustawiają drewniany słup, ozdabiają go i tańczą wokół niego. Jest to tez czas kiedy dojrzewają wiśnie. Dzieci zamierzają sprzedać je przy szosie w Wielkiej Wsi. Początkowo nie znajdują nabywców, jednak po zmienia miejsca udaje im się sprzedać wszystkie owoce. Lisa i Anna w przyszłości zamierzają zostać opiekunkami dzieci. Chcą zaopiekować się małą Kerstin. Okazuje się jednak, że to wcale nie taka łatwa sprawa. Dziewczynka nie chce ani spać, ani jeść, a dodatkowo bardzo brudzi swe ubranko. Po chwili namysłu Lisa i Anna nie są już tak bardzo pewne czy to właśnie chciałyby robić w przyszłości. Pewnego dnia wszystkie dzieci z Bullerbyn i ich ojcowie jadą nad jezioro Ciche, by tu łowić raki. Noc spędzają w szałasie, a nad ranem wracają do domu z koszami pełnymi raków. Plan wydarzeń Część I 1. Lisa przedstawia Bullerbyn i mieszkające tu Dziewczynka opisuje braci – Lassego i Na swe siódme urodziny Lisa dostaje własny pokój i mnóstwo Rozpoczęcie Pomoc dzieci przy pieleniu Olle dostaje psa – Lisa opowiada o dziadku Anny i Pora na zwózkę Chłopcy urządzają kryjówki w grotach w stogach Dzieci spędzają noc w Lisa i Anna planują uciec z Dziewczynki urządzają sobie pokój w rozpadlinie skalnej (chłopcu budują szałas).13. Powrót do Wyjazd rodziców – dzieci przebierają się w ubrania Wielka śnieżyca utrudnia powrót do Przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia. Część II 1. Narodziny młodszej siostry Świętowanie Zima i jeżdżenie na Sylwester – wspólne oczekiwanie na Nowy Wizyta u cioci Niebezpieczeństwo – Lasse wpada do Koniec ferii, powrót do Lisa i Anna wybierają się na zakupy do Wielkiej W młynie dzieci usiłują ujrzeć Chrzciny siostry Poszukiwania skarbu na Lisa i Anna chcą sprawić ludziom Dziadek kończy 80 lat. Część III 1. Do Bullerbyn przyjeżdża wytworna pani z córeczką (Moniką).2. Lisa opiekuje się Dziewczynka zabiera jagniątko do Ollemu rusza się mleczny Zabawa Lisy i Anny w Ukrycie przez chłopców mlecznych zębów w Skrzyni Mędrców – dziewczynki robią im Zabawa w Kolejne wakacje. Obchody nocy Dzieci zbierają wiśnie i próbują je Lisa i Anna opiekują się siostrą Połów raków nad jeziorem Ciche. Rozwiń więcej
Io7KC. t5jhrmub8g.pages.dev/189t5jhrmub8g.pages.dev/53t5jhrmub8g.pages.dev/248t5jhrmub8g.pages.dev/56t5jhrmub8g.pages.dev/174t5jhrmub8g.pages.dev/8t5jhrmub8g.pages.dev/324t5jhrmub8g.pages.dev/170t5jhrmub8g.pages.dev/195
krótkie streszczenia książek dla dzieci
