Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu.
BĘDZIESZ MIŁOWAŁ PANA BOGA SWEGO [POBIERZ NUTY] C d CRef. Będziesz miłował Pana Boga swego e a d aSwym całym sercem i całą swą duszą a E F a DSwym całym umysłem i całą swą mocą, G C F C d CA bliźniego swego jak siebie samego. a d a C e1. Słuchaj, mój ludu, Pan Bóg nasz, On jest jedynym Panem. a2. Będziesz miłował Pana Boga swego, d a C e Całym swoim sercem, całą swoją duszą, i całą swoją mocą! a d a3. Jak bardzo pragnę, aby słowa przekazane ci dzisiaj, C e Zapadły głęboko w twoje serce. (m. L Deiss) Piosenka z śpiewnika: WIĘCEJ »
To właśnie w tej serii przykazań, które mówią o relacjach międzyludzkich, słyszymy: Będziesz miłował bliźniego jak siebie samego (Kpł 19, 18). Wezwanie do świętości jest tu w gruncie rzeczy wezwaniem do podobieństwa do Boga. A biblijna pamięć przypomina, że być „na obraz i podobieństwo” Boga nie jest jedynie kwestią
Headphones are recommended for a good listen. Polecam słuchanie w słuchawkach. Miłuję Pana, albowiem usłyszał Głos mego błagania. Bo skłonił ku mnie swe ucho W dniu, w którym wołałem. W krainie życia będę widział Boga. Oplotły mnie więzy śmierci, + dosięgły mnie pęta otchłani, Ogarnął mnie strach i udręka. Ale wezwałem imienia Pana: "Panie, ratuj moje życie". W krainie życia będę widział Boga. Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, Bóg nasz jest miłosierny. Pan strzeże ludzi prostego serca: Byłem w niedoli, a On mnie wybawił. W krainie życia będę widział Boga. Wróć, duszo moja do swego spokoju, Bo Pan dobro ci wyświadczył. Uchronił bowiem moją, duszę od śmierci, Oczy od łez, nogi od upadku. Będę chodził w obecności Pana W krainie żyjących. W krainie życia będę widział Boga. Chwała Ojcu i Synowi, I Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, I na wieki wieków. Amen. W krainie życia będę widział Boga. Organy w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie. Opracowanie i wykonanie własne zobacz także utwory w pop'owych aranżacjach i opracowaniach (pop): 1. PopReligia - 2. Piosenki turystyczne - 3. Piosenki dla dzieci - 4. góralskie - 5. utwory wielogłosowe z towarzyszeniem organów - zobacz też (vide): 1. Te Deum Laudamus (latin version) - organ - Basilica of the Sacred Heart of Jesus in Krakow - 2. Ave Verum Corpus, natum de Maria Virgine - organ - Basilica of the Sacred Heart of Jesus in Krakow - 3. Christus Vincit (Laudes Regiae) - organ - Basilica of the Sacred Heart of Jesus in Krakow - 4. Zwycięzca śmierci - organ - Church in Krakow dedicated to the Holy Salvador - 5. Adoro te devote - organ - Church in Krakow dedicated to the Holy Salvador - 6. Veni Creator Spiritus - Church in Krakow dedicated to the Holy Salvador - 7. Te Deum Laudamus (polish version) - Kościół Najświętszego Salwatora w Krakowie - 8. Z dawna Polski Tyś Królową - Bazylika Najświętszego Serca Pana Jezusa - 9. Zawitaj Królowo - Kościół św. Jana Chrzciciela w Krakowie - 10. Te Deum Laudamus – Ciebie Boga wysławiamy - Kościół Najświętszego Salwatora, Kraków - 11. Litania do Wszystkich Świętych - Kościół św. Jana Chrzciciela w Krakowie - 12. O mój Jezu w hostii utajony - organy - Kościół św. Jana Chrzciciela (Kraków - Prądnik) - 13. You Raise me up - for organ - organ - church dedicated to Saint. John the Baptist, Krakow - 14. O Stworzycielu Duchu Przyjdź - Kościół św. Jana Chrzciciela w Krakowie - 15. Puer natus in Bethlehem alleluja! - church dedicated to Saint. John the Baptist, Krakow - 16. O Stworzycielu Duchu Przyjdź – Kościół OO. Kapucynów w Krakowie - 17. Attende Domine - Organs - Convent and the Church of the Capuchin Friars Minor (OFM), Krakow - 18. Veni Creator Spiritus – church organs in the Center of John Paul II. Cracow – Łagiewniki - 19. Wierzę w Jednego Boga – śpiewane „Credo” mszalne - Jeśli chcesz otrzymywać powiadomienia o wrzucanych filmach i być "na bieżąco" kliknij "subskrybuj". If you want to receive information about uploaded videos press "subscribe". Si tu veux recevoir des informations sur les vidéos et être au courant de l'apparition de nouveautés clique sûr "subscribe".
22. 1 A Jezus znowu w przypowieściach mówił do nich: 2 «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. 3 Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. 4 Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: "Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem
Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?» Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych». Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary». Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać. Uczeni żydowscy interpretując Prawo stworzyli cały gąszcz nakazów i zakazów (ok. 613). Nie zawsze rozróżniali ich wagę i hierarchię. Stąd pytanie, które nurtowało wielu ówczesnych "egzegetów": Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? Jezus odpowiadając na nie, powołuje się na Księgę Powtórzonego Prawa: Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił (Pwt 6, 4-5). Pierwsze i najważniejsze przykazanie dotyczy miłości Jedynego Boga. W tekście hebrajskim jest powiedziane: Jahwe, nasz Bóg, Jahwe jedyny. To stwierdzenie stanowi wyraźne rozróżnienie między wielością bóstw (fałszywych, nieistniejących) a Bogiem Jahwe, Bogiem o imieniu osobowym, jedynym, który istnieje i jest Bogiem żywym. Człowiek jest zawsze kuszony bałwochwalstwem, a szczególnie twierdzeniem, że Bóg nie wystarczy, aby dać mu życie i szczęście. Dlatego poszukuje czegoś innego prócz Boga, jakiejś siły, która gwarantuje zaspokojenie jego pragnień. Dlatego pojawia się Jahwe i Baal, Bóg i Mamona, Pan i rzeczy materialne. Bóg staje się jakąś rzeczą pośród innych, być może najważniejszą (przynajmniej w teorii). Lecz serca są podzielone między przynależnością do Boga a troską o inne wartości. Jeśli człowiek nie uzna Boga za naczelny cel, naczelną wartość swego życia, wówczas ubóstwi względną wartość ludzką. Odrzucając Boga jednocześnie kreuje w swym życiu jakiegoś bożka. Ale ubóstwiona ludzka rzeczywistość obraca się zawsze przeciwko niemu. Niszczy go i zabija. Pierwszą totalną miłością człowieka musi być Pan Bóg! Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił- znaczy: otworzysz się całkowicie na Boga dającego życie, na dobro i szczęście płynące od Niego, powierzysz Mu swój los bez żadnych zastrzeżeń, bez stawiania Mu jakichkolwiek warunków. Czasownik miłować ma podwójne znaczenie. Z jednej strony odnosi się do sfery uczuć. Nasza duchowość, umysł, uczucia, zmysłowość, całe ciało i wszystkie siły psychiczne i duchowe mają stawać się miejscem przyjmowania i dawania miłości. Z drugiej strony termin ten odnosi się do języka prawnego, języka przymierza i wyraża się w konkretnych czynach (np. szacunek, wierność, służba). Kto kocha, przestrzega przykazania (J 14, 23). Przykazanie miłości zakłada całkowitość: całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą mocą. W miłości nie można niczego zatrzymać dla siebie. Miłość oddaje wszystko: Wszystko Moje jest Twoje, a Twoje jest Moje (J 17,10) powie Jezus o swojej więzi z Ojcem. Miłość zakłada również wierność. Tylko to, co jest wieczne może wyrażać prawdziwą głębię (Raguin). Kto nie angażuje się na zawsze, nie daje naprawdę samego siebie, ale tylko "wypożycza się" na określony czas. Miłość wymaga wierności na wzór Jezusa, który do końca nas umiłował (J 13, 1). Czy Bóg jest dla mnie naprawdę pierwszy? Jakie miejsce zajmuje w mojej hierarchii wartości? Czy nie kreuję sobie innych bożków? Jakich?
Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą — znaczy również: otworzysz się całkowicie na Boga dającego życie, otworzysz się na dobro i szczęście płynące od Niego, powierzysz Mu swój los bez żadnych zastrzeżeń, bez stawiania Mu jakichkolwiek warunków.
Kadr z filmu "1984" Sigla: Pwt 6,2-6 Ps 18, 47 i 51ab Hbr 7,23-28 Mk 12,28b-34 Słuchaj, Izraelu! To jak to w końcu jest? Bóg mnie kocha, czy raczej jest kimś strasznym i mam się Go bać? Liturgia Słowa już na początku pierwszego czytania zadaje mi cios w serduszko: „Będziesz się bał Pana, Boga swego”. O co chodzi? Na czym ma polegać „Bojaźń Boża”? Słuchaj, Izraelu! Często nam się wydaje, że Bóg jest takim groźnym policjantem, który nie ma nic innego do roboty, jak tylko czyhać na błędy i grzechy. Słowa „Pan Bóg jest zawsze przy tobie” stają się wtedy udręką, bo to znaczy, że Wielki Brat Patrzy. A to wszystko nie tak! Pomyśl: gdyby Bóg chciał Cię za wszelka cenę wtrącić do piekła, to nie posyłałby swojego Syna. Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale aby się nawrócił i miał życie! Słuchaj, Izraelu! „Bojaźń Boża” to po prostu właściwa relacja do Boga. Jest początkiem mądrości, czyli prostej drogi do osiągnięcia zbawienia. Nie polega na niewolniczym strachu i wypełnianiu przykazań jako ciężkiego jarzma nałożonego na barki niewolnika, ale na synowskim posłuszeństwie pełnym miłości do Ojca. Słuchaj, Izraelu! Przez ostatnie dwa tygodnie Pan uzdrawiał nas ze ślepoty egoizmu po to, by przygotować nas teraz na przyjęcie Nowego Prawa: Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego Słuchaj, Izraelu! Bóg chce, żebyś w sposób uporządkowany kochał samego siebie. Chce, byś się szanował, akceptował, dbał o siebie. Dopiero wtedy będziesz mógł pokochać drugiego człowieka – jak siebie samego. Ktoś, kto nie akceptuje tego, kim jest, kto nie potrafi zadbać o to, by godnie żyć, kto neguje swoją tożsamość, nie może prawdziwie pokochać kogoś innego. Słuchaj, Izraelu! Pokochaj siebie (ale nie pokochaj swoich grzechów), pokochaj bliźniego (w prawdzie), a droga do autentycznej miłości Boga będzie stała przed Tobą otworem. „Albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1J 4,20). Słuchaj, Izraelu! „Jeśli mnie kto umiłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego”. Bóg dzisiaj chce przyjść do Ciebie pod postacią chleba. Pozwolisz mu na to? Zachowasz Jego naukę? Adeste promuje jakość debaty o Kościele, przy jednoczesnej wielości głosów. Myśli przedstawione w tekście wyrażają spojrzenie autora, nie reprezentują poglądów redakcji. Stowarzyszenie Adeste: Wszelkie prawa zastrzeżone.
Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Natomiast przykazanie miłości bliźniego pochodzi z Księgi Kapłańskiej, z
W Trzydziestą Niedzielę Zwykłą Pan Jezus przypomina nam o dwóch najważniejszych przykazaniach, na których oparta jest nasza wiara. „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. (Mt 2, 37-38). Przykazanie miłości względem Boga i bliźniego to fundament naszej wiary. Miłości nie możemy tratować tylko jako uczucia, bo miłość to świadomy wybór wzięcia na swoje barki odpowiedzialności za drugiego człowieka, ofiarności, troski i bezwarunkowej akceptacji. Prawdziwy chrześcijanin to taki chrześcijanin, który potrafi kochać drugiego człowieka. Bo jeśli nie potrafimy kochać bliźniego to również nie potrafimy kochać Boga. Winniśmy więc zatem zrzucić płaszcz egoizmu bo prawdziwa miłość wymaga wyrzeczenia, poświęcenia i konkretnych czynów. Ksiądz Proboszcz w kazaniu przytoczył następujące słowa z „Małego Księcia” Antoina de Saint-Exuperego, że „Prawdziwa miłość zaczyna się tam, gdzie niczego w zamian nie oczekuje”. Takiej miłości pragnie od nas Bóg, miłości obnażonej z roszczeń i domagania się czegoś w zamian. Miłości prostej, pokornej, cichej, nie szukającej poklasku. Tylko taka miłość przybliży nas do Boga i pozwoli w pełni realizować akt miłosierdzia względem bliźniego. Miłość w kontekście teologicznym zobowiązuje nas do liczenia się z Bożą nauką, wypełniania dwóch największych i najważniejszych przykazań miłości. Bo im bliżej będziemy Jezusa tym większa będzie nasza miłość do bliźniego. System wartości oparty na fundamencie wiary pozwoli nam jeszcze głębiej uwierzyć w słowa wyśpiewanego dziś psalmu: Panie, Opoko moja i Twierdzo, * mój Wybawicielu. Boże, Skało moja, na którą się chronię, * Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono. Wzywam Pana, godnego chwały, * i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół. Bo pragnę miłować Ciebie Panie, mocy moja. Prośmy więc dobrego Boga: Zapal w nas, Panie, ogień Twej miłości,Aby w nas trwała ponad wszelką wiedzą,Ponad języki ludzi i aniołów,W Ciebie wpatrzona. Miłość łagodną, czystą i cierpliwą,Która o sobie nigdy nie pamięta,Zło zapomina, dobrem się raduje,Wlej w nasze serca. Wszystko przeminie, gdy nadejdzie wieczność,Wiara się skończy, a nadzieja spełni;Miłość zostanie, aby Cię poznawaćW Twoim królestwie. Ojcu, Synowi i Duchowi prawdy,Który miłości darem jest i dawcą,Chwała niech będzie, cześć i uwielbienieTeraz i zawsze. Amen.
Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego. Chciał się jednak usprawiedliwić (może sam miał na sumieniu jakieś złe uczynki względem innych ludzi), spytał się więc Jezusa: „A kto jest moim bliźnim”?Dwa przykazania miłości nazywane są także największym przykazaniem. Jezus Chrystus zestawił w nich miłość człowieka do Boga i do bliźniego. Stanowią one najważniejszy motyw etyki Jezusa, który nauczał o miłości i miłosierdziu. O ustanowieniu dwóch przykazań miłości mówi Ewangelia św. Mateusza. W 22 rozdziale czytamy o faryzeuszu, który zapytał Jezusa o to, które przykazanie jest najważniejsze. Jezus odpowiedział mu: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy” Przykazania miłości – źródło Przykazania miłości zostały przedstawione w Nowym Testamencie, ale ich źródła należy szukać w Starym Testamencie. Jezus Chrystus sformułował je odnosząc się do cytatów z Pięcioksięgu. Przykazanie miłości Boga znajduje się w Księdze Powtórzonego Prawa. To fragment, który jest częścią codziennej modlitwy Żydów. Brzmi on tak: „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił.” Natomiast przykazanie miłości bliźniego pochodzi z Księgi Kapłańskiej, z fragmentu nazywanego Kodeksem Świętości. Brzmi on następująco: „Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego.” Przykazania miłości – treść Ostateczna wersja dwóch przykazań miłości jest krótka i rzeczowa. Została ona sformułowana w następujący sposób: „Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich, a bliźniego swego jak siebie samego.” Dwa przykazania miłości nie są wyłącznie samodzielną wskazówką dla chrześcijańskiego życia. Są też streszczeniem Dekalogu, dlatego od 1992 roku stanowią wstęp do Dziesięciu Przykazań Bożych. Przykazania miłości – znaczenie Dwa przykazania miłości to jedno zdanie, w którym zawarta została cała chrześcijańska mądrość. Pierwsza część tego zdania, czyli pierwsze przykazanie: „Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich sił swoich” odnosi się do miłości człowieka do Boga, jako Ojca i Stwórcy. To podpowiedź, że człowiek wierzący ma kochać Boga bezgranicznie i stawiać Go zawsze na pierwszym miejscu. Wyrazem tej miłości może być uczestnictwo we mszach świętych, przystępowanie do sakramentu pojednania, codzienna modlitwa. To także pamięć o tym, że to Bóg stworzył świat i dał nam życie, że czuwa nad nami każdego dnia i dał nam swojego jedynego Syna, aby nas zbawić. Miłość do Boga to także zawierzenie mu siebie i zaufanie Jego woli, nie oddalanie się od Niego nawet kiedy przychodzą trudne chwile. Drugie przykazanie miłości jest konsekwencją pierwszego. Odnosi się ono do relacji z bliźnim, czyli drugim człowiekiem, ale nie tylko. Chrystus chce byśmy dostrzegali w każdym spotkanym człowieku cząstkę Boga i szanowali go, traktowali tak jak sami chcielibyśmy być traktowani. Byśmy kochali siebie samych i tak samo kochali innych. To także zawołanie do akceptacji swojego życia i innych ludzi, a także wybaczania wyrządzonych krzywd - tak jak robi to Bóg wobec nas. Ma to być miłość, która chroni nas przed zemstą i nienawiścią. To miłość, która ma prowadzić wiernych do zbawienia, zatem bliźni powinni wzajemnie troszczyć się o siebie pod tym względem, wspierać się i pomagać sobie w tej drodze.bPArzA.
